Sonar, lidar, radar/optik akış

Bu nedenle, eğer uydu ile üçgenleme yerden kaçınmanın iyi bir yolu değilse, onu doğrudan "görmeye" çalışalım!

Şu anda sinyalleri iletebilen ve sıçramanın ne kadar sürdüğünü görebilen en az üç hazır menzil teknolojisi var: sonar, lidar ve radar modüllerinin hepsi artık kullanılabiliyor.

Ancak bu sensörlerin zayıf yönleri vardır:

Zayıflık 1: emilim

Bazı yüzeyler sıçramaz. Perdeler ve halılar ultrasonik dalgaları emer, koyu boya lidarı emer ve su mikrodalgaları emer. Göremediğiniz şeyden kaçamazsınız.

Zayıflık 2: faz girişimi

Sensörler arasında sinyal paraziti var. Birden fazla özdeş sensörü bir araya getirdiğinizde ne olur? Tespit ettiğiniz sinyalin bu sensöre ait olduğunu nasıl anlarsınız? Tek bir sensörün bile parazitle kendi başına ilgilenmesi ve yankının kaybolması için yeterince uzun süre beklemesi gerekir.

Sinyaller, her sinyalin benzersiz olması için "kodlanabilir" (temel olarak şifrelenebilir), ancak bu, cihazın karmaşıklığını artırır. * * İyi bir çözüm, sinyal planını yarı rastgele hale getirmektir, böylece zaman kilitlenmeyecek ve senkronizasyon sinyali tarafından her zaman aldatılacaktır.

Optik akış sensörü, mercekteki nesnenin büyüdüğünü (zeminin/duvarın hızla yükseldiğini gösterir), küçüldüğünü (engel ortadan kaybolduğunda) veya yanlara doğru kaydığını gözlemlemek için kamera kullanan farklı bir yöntemdir. Kameralar sonar gibi birbirine müdahale etmez. Eğer gerçekten akıllıysanız eğimi ve diğer 3 boyutlu özellikleri tahmin edebilirsiniz.

Optik akış sensörleri hala "emilim" zayıflığına sahiptir. Tıpkı optik farelerinin cam üzerinde çalışamaması gibi, akışı görebilmeleri için de iyi dokulu bir yüzeye ihtiyacınız var. Giderek daha popüler hale geliyorlar çünkü akışlı bilgi işlem artık bir FPGA'ya veya hızlı gömülü bir bilgisayara yerleştirebileceğiniz bir şey.